Alcan á Íslandi

Kerbrot og flæðigryfjur

Við álframleiðslu myndast mikill hiti í kerunum og því þarf að fóðra þau að innan með eldþolnum steinum af ýmsu tagi.  Í botni keranna eru svo bakskaut úr kolefnum sem hafa það hlutverk að leiða rafstraum út úr kerinu.

Vegna mikils álags á fóðringuna þarf reglulega að endurfóðra kerin og er gamla fóðringin þá brotin úr þeim. Ný er sett í staðinn en mest af þeirri gömlu er urðuð á sérstökum urðunarstað, eins og gert er ráð fyrir í starfsleyfi verksmiðjunnar.  Þennan urðunarstað, sem  staðsettur er við sjóinn, köllum við flæðigryfjur og gömlu fóðringuna köllum við kerbrot. 

Þegar kerbrotin eru sett í flæðigryfjurnar er skeljasandi blandað saman við þau.  Hár grjótgarður ver þær fyrir öldugangi en í þeim gætir sjávarfalla og því flýtur sjór yfir efnin á botni gryfjunnar. Við það verður efnahvarf og úrgangsefnin hlutleysast með tímanum, án þess að hafa skaðleg áhrif á lífríkið. 

Þegar flæðigryfjurnar eru teknar úr notkun er þeim lokað með skeljasandi og mold áður en tyrft er yfir þær.

Smelltu á skýringarmyndina hér að ofan til að stækka hana.

Rannsóknir hafa verið gerðar frá 1990 af Háskóla Íslands og Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins á áhrifum flæðigryfja á lífríkið. Þær sýna að áhrifin eru hverfandi.